‘ซ่อมได้ อะไรอะไรก็ซ่อมได้…’ เสียงเพลงซ่อมได้ของนักร้องขวัญใจมหาชน ‘พี่เบิร์ด ธงไชย’ จากเครื่องเล่นดังคลอในร้านรับซ่อมสารพัดของนายเจ๋ง ไม่ว่าอะไร เจ๋งก็ซ่อมได้ จะหม้อหุง กระติกน้ำร้อน กระทะไฟฟ้า พัดลม วิทยุ ทีวี หรือแม้แต่โทรศัพท์มือถือบางรุ่น เจ๋งก็ทำให้ฟื้นคืนชีพได้ ผมจึงให้ฉายาว่า ‘เจ๋ง..ซ่อมได้เจ๋ง’ และด้วยฉายานี้ เจ๋งถึงกับหน้าบานเป็นจานเชิง รับซ่อมทั้งในและนอกสถานที่ ทำให้แทบไม่ได้พักเลยจนผมอดที่จะสงสารไม่ได้ วันนี้เลยมาเยี่ยมมาเยือนเจ๋งถึงที่ร้านพร้อมกับจะมาให้ความบันเทิงแก่เจ๋งด้วย
เมื่อแรกถึงร้านซ่อมสารพัด ผมก็ได้เห็นบรรยากาศวุ่นมือเป็นระวิงของเจ๋งที่ก้มๆ เงยๆ ทำนู่นทำนี่และดูท่าจะไม่รู้ว่า ผมเข้าไปนั่งในร้านแล้วด้วย ผมจึงต้องสะกิดให้รู้ตัว
“เฮ้ย ไอ้เจ๋ง” เสียงอันเป็นเอกลักษณ์เรียกและทำให้เจ๋งเงยหน้ามองพลางร้องปนถาม
“อ้าว เฮ้ย ไอ้เล็ก เป็นไงมาไงวะถึงมาหากันได้อะ”
“ก็อยากจะมาดูสภาพชีวิตเจ๋ง ซ่อมได้เจ๋งน่ะสิ ว่ามันจะเจ๋งแค่ไหน” ผมใส่รัวเป็นชุด
“อย่างที่เห็นๆ ละว่ะ ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต ตามระเบียบ” เจ๋งพูดและหัวเราะเบาๆ
“เท่าที่เห็นก็ข้าคิดว่างั้น ข้าเลยจะมาช่วยตอกหัวน็อตของแกให้แน่นไปด้วยความบันเทิงว่ะ” ผมเผยความนัยที่คิดไว้
“หือ?”
แล้วผมก็ไม่พูดเปล่า ด้วยความซี้ผมเดินเข้าไปหยิบแท็บเล็ตของเจ๋ง ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะทำงาน แล้วเอามาวางตรงหน้าเจ๋ง จากนั้นก็กดๆ ต่อไวไฟ ก่อนจะส่งให้เจ๋งที่ถามอย่างสงสัย
“อะไร?”
“นี่ หนังมาสเตอร์ ดูซะ จะเปิดไปทำงานไปหรือจะเอาไว้แก้เหงาก็ทำได้ทั้งนั้น อย่างน้อยๆ ให้มันเพิ่มความจรรโลงใจให้นายบ้างเถอะ วันๆ เอาแต่ก้มหน้าก้มตา มือเป็นระวิงอะ ข้าเห็นแล้วเพลียว่ะ กลัวนายจะเป็นโรคบ้าทำงานว่ะ” ผมพูดขึงขัง แต่เจ๋งกับหัวเราะพลางว่า
“นายเป็นคนตั้งฉายาให้ข้าเองไม่ใช่เหรอ ข้าถึงได้ทำงานให้สมกับฉายาอะ”
“เออ ข้าตั้งให้จริงและก็คิดแบบนั้นจริงๆ แต่ข้าไม่อยากจะให้เองหมกมุ่นกับงานมากเกินไปนี่หว่า ทำอย่างอื่นบ้างเถอะ ดูหนังนี่ไปด้วยก็ได้ให้ชีวิตแกมีสีสันบ้าง นะๆ ข้าขอร้องว่ะ” เสียงจริงจังบอกเพื่อนผู้ตอบกลับทันควัน
“เออ ตกลง เปิดก็เปิด ดูก็ดู ข้าจะไม่ขัดศรัทธานาย จะต้องขอบใจนายด้วยซ้ำที่มาบอกถึงนี่เลย”
“ก็อย่างที่บอก ข้าอยากจะมาเห็นกับตา แล้วก็บอกนายด้วยตัวเอง”
“อือ แล้วนายจะดูด้วยกันไหม” เจ๋งถาม
“ดูได้แป๊บเดียวนะ สักพักข้าจะต้องไปรับหวานใจ เธอจะไปซื้อของน่ะ” ผมบอกกล่าว
“อ่อๆ งั้นก็ดูเท่าที่ดูได้ละกัน ส่วนที่เหลือข้าจะดูเอง” จบคำพูดของเจ๋ง ผมก็นั่งดูหนังและเจ๋งก็ทำงานไปดูหนังไป สักพัก ผมก็ต้องขอตัวไปรับแฟน ปล่อยให้เจ๋งดูอยู่คนเดียว
สามวันต่อมา ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากเจ๋งพร้อมกับคำขอบคุณมากมาย เจ๋งบอกผมว่า เจ๋งดูไปทำงานซ่อมไป มันเป็นเพื่อนเจ๋งได้ดีและทำให้เจ๋งไม่เหงามีความสุขมากขึ้น ได้ยินแบบนี้ ผมก็ยิ้มแก้มแทบปริ เมื่อรู้ว่า เพื่อนของผม ซ่อมชีวิตของตัวเองได้แล้ว ยกนิ้วให้เลย ‘เจ๋ง…ซ่อมได้เจ๋ง’